açgöz sf. Açgözlü.
açgözlü sf. (a'çgözlü) Mala, yiyeceğe ve içeceğe doymak bilmeyen, açgöz, gözü aç, doymaz, gözü doymaz, tamahkâr, haris, hırslı,
açgözlüce zf. (açgözlü'ce) Açgözlüye yaraşır bir biçimde.
açgözlüleşme a. Açgözlüleşmek durumu.
açgözlüleşmek (nsz) Açgözlü duruma gelmek.
açgözlülük , -ğü a. Açgözlü olma durumu veya açgözlüye yakışacak davranış, doymazlık, gözü doymazlık, tamahkârlık, tamah: Gönl
açık çözüm bk. aşikar çözüm.
açık gazölçer Osm. havaî manometre (fizik)
açık göze İng. open cell Öklit n-uzayındaki birim açık yuvara ilingesel eşyapılı olan ilingesel uzay.
açık sözdizimi bk. Kapalı sözdizimi.